In de garage wordt het al gauw lastig om dingen terug te vinden. Tenminste als u de garage ook gebruikt om te sleutelen. In mijn garage is het ook een constante strijd tegen het woekerend metaal.
Ze zeggen dat metaal niet kan groeien, zoals onkruid, maar het lijkt erop dat ik in de garage vaker moet wieden dan in de tuin. Ik geef direct toe dat onze tuin niet bepaald het toonbeeld van een keurig grasveldje met bordertjes is, maar dat wieden in de garage is bijna een wekelijkse bezigheid.
Iedere keer als ik aan het sleutelen ben geweest, moet alle roest weer worden opgeveegd en het gereedschap weer worden uitgezocht. Ik zou dat achterwege kunnen laten, net als het wieden in de tuin en vervolgens afwachten waar ik bij een volgende klus het gereedschap moet opgraven.
Nou ben ik van nature niet netjes en proper van instelling, maar van de eeuwige zoektocht naar een schroevendraaier had ik een jaar of twintig geleden al genoeg. Verder geniet ik er wel van als mijn gereedschap ordelijk in het gelid staat en ligt. Ik vind het ook prettig om te weten dat ik ook obscure dingetjes los kan maken en zaken als fuseekogeltrekkers, vliegwielmanipulatoren, ouderwetse stroomloze bandenbalanceerapparaten, doorzichtige bougies en Austin-Seven-naaftrekkers hebben een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor mij.
Dat kost natuurlijk allemaal ruimte in de garage en liefst moet het spul dan ook overzichtelijk terugvindbaar worden opgeslagen. Helaas zal de eerste de beste sleutelklus chaos scheppen in deze zorgvuldig geordende opstelling.
Ik kan me namelijk zelden herinneren waar een bepaald stuk gereedschap precies gehangen heeft. Daarom heb ik een systeem voor mezelf bedacht en al jaren naar tevredenheid in gebruik.
Opgehangen gereedschap:
Hiervoor heb ik een oplossing gezien in een oud schuurtje, bij iemand die beroepshalve aan landbouwtrekkers sleutelde. Wellicht hoort dit dan ook tot de Veluwse folklore en is het een al eeuwen bestaande afsplitsing van de Hindelooper schilderkunst. De oplossing is als volgt: De muur bij de werkbank is bedekt met een houten plaat. (oorspronkelijk was dit natuurlijk gewoon de houten wand van de schuur). Gereedschap dat vanaf de werkbank voor het grijpen moet liggen en gereedschap, dat te mooi is om in een la te stoppen, wordt aan schroeven en beugels opgehangen aan de plank. Daarna wordt de omtrek van het gereedschap nagetrokken met een potlood, kwastje verf,onuitwisbare stift of de hele plank en gereedschap worden met een spuitbus verf bespoten. Bij gebruik verdwijnt de verf van het gereedschap, maar de omtrek blijft op de plank achter en sleutelende warhoofden als ik kunnen na gebruik het gereedschap weer feilloos op haar plek hangen.
Liggend elektrisch gereedschap
Nu kan je elektrische apparaten ook aan zo’n plank hangen, maar die heb ik gewoon op een bepaalde plank, direct onder de werkbank, voor het grijpen liggen. Op dezelfde plank, aan de zijkant liggen ook wat lange ijzeren zaken, zoals bandenlichters en breek-ijzerachtigen.
De “rolwagen”
Een apparaat dat altijd zeer tot de verbeelding spreekt! Het mooist vind ik de gigantische rode apparaten met grote hoeveelheden ondiepe laden, waarin het kwaliteitsgereedschap je tegemoet blinkt. Zo een heb ik dus niet. Ik heb jaren geleden een exemplaar bij de doehetzelfsupermarkt gekocht. Ook rood en met een aantal laden en een iets groter compartiment voor grotere dingen.
Bovenop onder het deksel ligt de dopsleutelset die ik indertijd ook bij die supermarkt kocht. Inmiddels is deze set aangevuld met oude engelse maten en een aantal grote doppen voor naafmoeren en de daarbij behorende ½, ¼ en ¾ ratels en doppen.
Vooral de ¾ -ratels en verlengstukken liggen prettig robuust in de hand.
In de ondiepe la eronder liggen “normale” ring- en steeksleutels. In de volgende diepere la ligt het “speciaal” gereedschap, zoals afstellamp, carburateurafsteldinges en gekke sleutels die ik voor een bepaald doel heb aangepast, door ze uit te slijpen, er iets aan te lassen of krom te buigen. Achter het onderste deurtje woont vaak een acculader, zodat het mogelijk is om de rolwagen bij een auto te zetten, gereedschap te gebruiken en tegelijk de accu op te laden.
Plastic “klus bakjes”
Omdat het niet altijd handig of mogelijk is om de hele rolwagen naar de klus te rollen, gebruik ik ook vaak plastic klusbakjes die je bij de gereedschap-supermarkt kan kopen en oude metalen brievenbakjes. Ik verzamel dan het gereedschap dat ik nodig heb en een leeg bakje voor de onderdelen en schroefjes. Als ik dan de klus klaar heb, is de bak leeg, of zitten er als het goed is alleen maar vervangen onderdelen in. Sinds ik deze bakken gebruik ben ik niet vaak meer boutjes en moertjes kwijt en ook het opruimen van het gereedschap is minder werk, zolang ik tijdens het klussen de sleutels ook weer daarin terugleg. Er is vanzelf een “standaard klussenbak” ontstaan waarin ik veel gebruikt gereedschap laat zitten, zodat ik direct naar een klus kan uitrukken. Daarin zit een eenvoudige doppenset met ratel, schroevendraaiers, steek en ringsleutels, hamer, proeflampje, tang en een busje met kruipolie en smeermiddel.
Laatst realiseerde ik mij dat ik met mijn bakje eigenlijk weer terug bij af was. Een beetje vreemd, maar best prettig.
