Nou ja, eigenlijk ging het er meer om de Baby-Wagoneer te laten stoppen. U weet mischien wel, zo’n Wagoneer met echt nephout langs de flanken. Maar dan de kleine.
Hij wordt ook wel eens Jeep-XJ genoemd, maar de meeste mensen in Nederland zeggen “Cherokee”. De Wagoneer uitvoering is in Nederland niet officieel ingevoerd, dus die van ons komt uit Canada. Heerlijke verwarming natuurlijk en ook verder een zeer comfortabele auto waar je ook nog eens drieduizend kilo achter mag hangen. Hij heeft ook de mooiste Jeepmotor naar mijn mening. De Vee Achten zijn natuurlijk cool, maar die zijn door Chrysler of AMC bedacht en ze missen toch die mooie loop van een lijn zes. Onze Wagoneer is uit 1988, zodat enige slijtage wel te verwachten is bij onze “Youngtimer”. Vooral als je er wel eens mee het terrein in rijdt. Hoewel deze Jeep verassend weinig last heeft van de modder, vergeleken met de eerder genoemde CJ5 uit 1957. Ik heb wel eens een lekke achterremcylinder gehad en het gebruikelijke spul als olie, remblokken en uitlaat vervangen, maar verder is dit een werkelijk zeer brave automobiel. Voor het af en toe terreinrijden heb ik een setje extra modderbanden en is de auto een klein stukje omhoog gezet door rubber bussen onder de schroefveren op de vooras en iets langere veerhangers achter. Dat is alles. De remmen op onze Jeep moesten wel beter kunnen vond ik, dus het leek me wel wat om eens fijn nieuwe remschijven en blokken te monteren.
Een van de experts op het gebied van deze auto’s in Nederland was met bezig met een verhuizing, dus die kon pas na een maand leveren. Ik ben elders wat gaan rondzoeken en uiteindelijk vond ik de onderdelen vlak bij huis voor een redelijke prijs. Deze prijs was te vergelijken met de prijs die je in de USA betaalt met een opslag van ongeveer twintig procent. Die opslag vind ik niet onredelijk als je de transportkosten en belastingen en gezeur met betalingen meerekent die je krijgt als je direct in de USA bestelt.
Het monteren van de remschijven was nou eindelijk eens zo’n klusje dat zeer eenvoudig is. Gewoon de wielen en remklauwen eraf halen door twee bouten los te draaien en aan de kant hangen. Nee, niet ophangen aan de remslang natuurlijk!
De schijf kan er zo afgenomen worden en de nieuwe erop. Makkie! En het ziet er nog mooi uit ook, zo’n glimmende schijf. Vervolgens de nieuwe blokken erop, de zuigers in de remklauwen teruggeduwd met een leuk apparaatje dat ik op vakantie in de Usa vond en de boel er weer op.
Maar... het past niet! Nog een keer de zuigers verder teruggeduwd. “Knak” apparaatje stuk. Nou ja, de zuiger is ver genoeg terug om de de boel weer te monteren en het is tijd voor de proefrit. Het wiel komt niet echt goed vrij. De zuigers klemmen als ze ver genoeg worden ingeduwd. Er is iets niet gangbaar. Een zoektochtje op Internet leert mij dat nieuwe remklauwen ongeveer tachtig Euro per stuk kosten. Ook niet een bedrag waar je zielig van wordt. Vooral als je ziet dat een revisiesetje ongeveer een derde daarvan kost. De zuigers in onze Jeep zijn overigens van een soort bakeliet-achtig materiaal. Heb ik nog nooit gezien. Er is al een stukje af gebroken, dus die nieuwe remklauwen met metalen zuigers spreken me wel aan. Na een paar dagen kan ik de remklauwen ophalen. Montage is vervolgens een fluitje van een cent.
Wat is dat toch fijn zo’n auto waar je nu eens een keertje makkelijk aan nieuwe onderdelen kan komen! Geen “old stock” spullen. Ja, de youngtimersleutelaar heeft het maar makkelijk! Dat denk ik tot er ontlucht moet worden. Dat kan ik normaal gesproken zonder hulp door een zelfgemaakt geval van draadeind en een plaat dat het rempedaal vasthoudt. Ik lees in de manual allemaal enge verhalen over electronische gevallen waardoor de remmen op een bepaalde manier moeten worden ontlucht en lampjes op een bepaalde manier moeten knipperen. Gelukkig staat er ook dat bepaalde modellen dat vanzelf doen.... Ok, dus ik ga maar gewoon ontluchten. En inderdaad gaat het lampje vanzelf uit en wordt het rempedaal vertrouwenswekkend hard. Opgelucht noteer ik in mijn geheugen dat nieuwere auto’s met abs en andere computertoestanden niet tot mijn sleutelambitie gaan behoren.
De keuring kwam er ook alweer aan en ik vond een raar gaatje in de dorpel. Dat moest ook dichtgelast natuurlijk.Verder is de auto behoorlijk roestvrij. Alleen de deuren zijn ergerlijk. Omdat we onze trouwe Jeep nog lang willen houden heb ik de onderkant lekker in een Duitse wasprut gespoten. Dat is weer een ander experiment, waar ik later vast wel op terugkom. De goedgekeurde Wagoneer ruikt nu heerlijk naar kaarsvet!
